فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته
کاستن از حجم داده های تصویر با روش حذف داده های غیرضروری، فشرده سازی تصویر است. در برخی از تجهیزات تصویری با به کارگیری تکنیک هایی، اندازۀ تصویر را کوچک می کنند که ممکن است به این عمل نیز فشرده سازی گفته شود
کاستن از حجم داده های تصویر با روش حذف داده های غیرضروری، فشرده سازی تصویر است. در برخی از تجهیزات تصویری با به کارگیری تکنیک هایی، اندازۀ تصویر را کوچک می کنند که ممکن است به این عمل نیز فشرده سازی گفته شود، ولی در این جا، فشرده سازی، کاهش حجم داده هایی است که در یک ثانیه برای پخش ارسال و یا بر روی نوار ضبط می شود و منظور کاهش اندازۀ تصویر نیست.
مهم ترین عمل در فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته ، تشخیص بخش هایی از داده ها می باشد که می تواند حذف شود و یا باید حفظ شوند. برای تأکید بر این موضوع ابتدا لازم است بین داده ها و اطلاعات تفکیک قائل شد.
داده مقدار روشنائی پیکسل ها می باشد که به سطوح خاکستری تعلق دارند ولی اطلاعات پیامی است که داده ها به دنبال بیان آن هستند. به طور مثال، در یک متن ادبی، داده حروف الفباست و اطلاعات نکتۀ ادبی است که متن در حال توضیح آن است. در حقیقت از داده استفاده می شود تا اطلاعات منتقل شود.
پیشنهاد ویژه: دوره آموزش نصب دوربین مدار بسته و آموزش هوشمند سازی ساختمان بصورت 100% عملی و ویژه اشتغال با 30% تخفیف در آموزشگاه فن اموزان
عناوین این نوشته:
اهیمت فشرده سازی تصویر دوبین مدار بسته
اهمیت فرمت های فشرده سازی تصاویر در صنعت تصویری انکارناپذیر است. تاکنون استانداردهای فشرده سازی زیادی ابداع و به بازار ارائه گردیده است که هر یک مدعی بهترین در نوع خود هستند.
اما این که کدام فرمت فشرده سازی می تواند مناسب ترین گزینه در صنعت نظارت تصویری باشد چالشی است که متخصصان این حوزه با آن مواجه اند که با بررسی استاندارد فشرده سازی H.264 و مقایسۀ آن با فرمت های قبلی، به ارزیابی نقاط قوت و ضعف این استاندارد پرداخته خواهد شد.
از سال 1995، MPEG-2، استاندارد انتقال تصویر انتخاب پخش برنامه های تلویزیون و DVD بوده است. جانشین آن یعنی MPEG-4 بخش دوم، امکانات MPEG-2 را در سال 1998 گسترش داد و استاندارد انتقال تصویر در شبکه ای را ایجاد نمود که به طور وسیعی در صنعت کامپیوتر استفاده شد.
در سال 1988 اعضای ISO و IEC گروهی را تشکیل دادند که گروه کارشناسان تصویر متحرک نامیده شد. در دهۀ 90، استانداردهای انتقال و فشرده سازی صوت و تصویر MPEG-2 و MPEG-4 بخش دوم شناخته شده و منتشر شدند. در سال 2001، MPEG و یک زیرگروه از ITU-T با عنوان گروه کارشناسان کدگذاری ویدئو (VCEG)، گروه جدیدی به نام تیم ویدئویی مشترک (JVT) را بنیان گذاری کردند. اساس کار JVT بر پایه استانداردهای MPEG 2/4 بود که در نهایت استاندارد فشرده سازی تصویر H.264 را ایجاد نمود و در سال 2003 برای اولین بار منتشر کرد.
امروزه استاندارد H.264 که با عنوان MPEG-4 بخش ده نیز شناخته می شود. در دنیای انتقال تصویر در شبکه حرف اول را می زند و می توان به سادگی گفت که H.264 استاندارد فشرده سازی تصویر است و در حقیقت محصول همکاری مشترک بین سازمان بین المللی استانداردسازی (ISO)، کمیته الکتروتکنیکی بین المللی (IEC) و واحد بین المللی مخابرات، بخش استانداردسازی مخابرات (ITU-T)، برای تولید و تعریف یک معیار پایه برای فن آوری های انتقال تصویر می باشد.
انواع فشرده سازی تصویر
فشرده سازی تصاویر را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
- روش intra frame: نوعی از فشرده سازی که طی آن تنها بخش های اضافی تصویر در یک فریم کاهش می یابد. (فشرده سازی درون فریمی) که j-PEG و l-Frameها در MPEG-2 به این روش داده را فشرده می کنند.
- روش inter frame: در این روش فریم های متوالی با هم مقایسه می شوند تا عناصر مشترک حذف شوند و فقط اختلاف بین آن ها ارسال شود. در MPEG-2 فریم های B و P دارای این روش از فشرده سازی می باشند. بنابراین این دو فریم فقط وابسته به داده های خود نیستند و برای بازسازی نیازمند داده فریم های دیگر نیز هستند. به همین دلیل در زمان تدوین نمی توان نقاط ویرایش را روی آن ها انتخاب کرد، بلکه فقط باید روی l-Frame ها انتخاب شوند.
فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته به گونه دیگری نیز قابل تقسیم بندی است:
- فشرده سازی با افت: با این روش، بخش هایی از داده ها حذف می شوند و در نتیجه نمی توان از اطلاعات فشرده شده دقیقاً تصویر فشرده نشده اولیه را ساخت. با این نوع فشرده سازی حجم داده ها 10 تا 20 برابر کم تر می شود و در عین حال کیفیت تصویر بسیار خوب باقی می ماند. برای تصاویر ساده و یا با پذیرفتن کیفیت پایین تر، با این روش حجم داده تا 200 برابر کم می شود.
- فشرده سازی بدون افت: در این روش با وجود فشرده سازی، هیچ داده ای حذف نمی شود و تصویر اولیه به طور دقیق از داده های فشرده بازیابی می شود. در این حالت دو تا سه برابر از حجم داده ها کاسته می شود.
داده هایی که در فشرده سازی می تواند حذف شود، به سه دسته تقسیم می شوند:
- coding redundancy: زوائ کدگذاری زمانی رخ می دهد که داده های به کار رفته برای تصویر به روش غیربهینه کد شده باشند. به طور مثال، اگر در یک تصویر فقط 16 سطح خاکستری باشد و داده ها با هشت بیت کد شده باشند، به دلیل کد کردن نامناسب، بیت اضافی تولید شده است زیرا استفاده از چهار بیت هم کفایت می کرد.
- interpixel redundancy: این نوع از داده های غیرضروری این مطلب را نشان می دهد که مقادیر پیکسل های هم جوار به یکدیگر شباهت دارند. زیرا در تصاویر به طور معمول سطوح روشنایی تغییر ناگهانی ندارند و در نتیجه مقادیر پیکسل های مجاور به هم نزدیک اند. در ویدئو علاوه بر مفهوم بالا، زوائد inter frame یعنی زوائد و داده های مشابه بین فریم های متوالی نیز وجود دارد.
- psycho visual Redundancy: این زوائد مربوط به بخشی از داده های تصویری است که از نظر سیستم بینایی نسبت به بقیۀ داده ها از اهمیت کمتری برخوردار است. به عنوان نمونه، می توان فرکانس های مکانی زیر 50 سیکل بر درجه را دید و بنابراین هرگونه داده ای که حاوی فرکانس های بالاتر از این مقدار باشد کمکی به دید بهتر نمی کند.
نسبت فشرده سازی
برای بیان میزان فشرده سازی از این معیار استفاده می شود. نسبت فشرده سازی به اشکال مختلف تعریف می شود. نسبت حجم داده های فشرده نشده به داده های فشرده شده را نسبت فشرده سازی گویند.
سیستم های نظارت تصویری دوربین مداربسته بسته به کاربر خود، جهت فشرده سازیتصویر دوربین مدار بسته از ساختارهای متفاوتی پشتیبانی می کنند که پس از تعریف چند پارامتر مهم در این خصوص، تشریح خواهند شد.
رمزگذاری و رمزگشایی از تصاویر
فرایند فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته ، به کار گیری الگوریتم مشخصی جهت فشرده سازی تصاویر جهت ذخیره سازی و ارسال آن می باشد. جهت نمایش تصاویر لازم است فرآیند معکوسی جهت بازیابی اطلاعات بدون از دست دادن اطلاعات انجام پذیرد.
زمان سپری شده جهت فشرده سازی، ارسال، بازیابی و نمایش یک فایل تأخیر نامیده می شود. هر دو الگوریتمی که با هم جهت فشرده سازی و بازیابی اطلاعات به کار می روند codec (رمزگذار/ رمزگشا) نامیده می شود. استاندارد به کار گرفته شده جهت فشرده سازی (رمزگذاری) باید با استاندارد عکس آن (رمزگشایی) با H.264 را بازیابی کرد. البته امکان به کارگیری الگوریتم های کدگذاری / کدگشایی مختلف به صورت انتخابی در یک نرم افزار یا سخت افزار وجود دارد.
بیشتر بخوانید: آموزش نصب سانترال
فشرده سازی عکس در مقابل فشرده سازی تصاویر ویدئویی
استانداردهای فشرده سازی مختلف از روش های مختلفی جهت کاهش حجم اطلاعات استفاده می کنند، بنابراین در سرعت اطلاعات، کیفیت و تأخیر متفاوت می باشند. الگوریتم های فشرده سازی برای عکس و ویدئو متفاوت است. در فشرده سازی عکس فن آوری رمزگذاری تنها در داخل یک عکس و به طور مستقل انجام می شود. کاهش حجم اطلاعات تنها با حذف اطلاعات غیرضروری عکس انجام می شود که تشخیص آن برای چشم انسان قابل توجه نمی باشد. Motion JPEG یا به اصطلاح MJPEG که نسخۀ ویدئویی الگوریتک JPEG به کار گرفته شده برای عکس ها می باشد که از فشرده سازی عکس های JPEG مستقل انجام می شود.
معروف ترین روش فشرده سازی عکس استاندارد JPEG است که در این روش فشرده سازی Knee در 1:8 (یک به هشت) صورت می گیرد. وقتی که تعداد 16 عدد یا بیشتر از این عکس ها در یک ثانیه نمایش داده شود، این تصاویر از دید بیننده متحرک خواهد بود. تصویر متحرک کامل در سیستم PAL، 25 فریم در ثانیه و در سیستم NTSC، 30 فریم در ثانیه خواهد بود.
استاندارد MJPEG
در تصاویر متحرک از استاندارد Motion JPEG یا M-JPEG استفاده می شود. در این استاندارد Knee در 1:15 اتفاق می افتد. بنابراین با استفاده از استاندارد M-JPEG در بیشترین میزان فشرده سازی ظرفیت یک تصویر 450 کیلوبایتی به 30 کیلوبایت تقلیل مییابد. اما این ظرفیت هنوز هم ظرفیت خیلی زیادی است و در صورت ضبط حتی دو فریم در ثانیه، در طول یک شبانه روز فضایی بالغ بر شش گیگابایت نیاز خواهد بود.
در ساختار MJPEG، رنگهای یک تصویر با توجه به شباهتی که در یک محدوده دارند، بر مبنای تلورانس داده شده، به یک رنگ تبدیل و در واقع با فرمت متداول JPEG کدگذاری میشوند و سپس با توجه به سرعت فریم تعیین شده، تصاویر JPEG برای ایجاد تصاویر متحرک در کنار هم ذخیره و یا ارسال میگردند.
این ساختار به دلیل سادگی در کدگذاری و کدگشایی در دوربینهای مداربسته و سیستمهای نظارت از راه دور از طریق سایتهای وب، بسیار متداول میباشد. سیستمهایی که فقط از این ساختار پشتیبانی میکنند هزینهی به مراتب پایینتری نسبت به دیگر سیستمها خواهند داشت و اغلب چنین تجهیزاتی در کاربردهای تبلیغاتی مانند نمایش خیابانها و دانشگاهها از طریق اینترنت مورد استفاده قرار میگیرند.
از آنجایی که در چنین سیستمهایی از فشردهسازی سادهای استفاده میشود، تصاویری با حجمی بالا برای ذخیرهسازی ایجاد میگردند که سازندگان این سیستمها برای غلبه بر این مشکل عموماً سرعت فریم در ثانیه و یا کیفیت تصاویر را کاهش میدهند که چنین سیستمهایی در کاربردهای نظارتی و امنیتی پیشنهاد نمیشود.
یکی از مزایای MJPEG این است که هر عکسی در یک توالی ویدئویی میتواند کیفیت ثابتی را تضمین کند که به وسیلهی سطح فشردهسازی تعریف شده برای دوربین مداربسته شبکه یا کدگذار ویدئویی تعیین میشود. سطح فشردهسازی بالاتر به اندازه فایل کوچکتر و کیفیت تصویر پایینتر ختم میشود.
در MJPEG چون یک تصویر وجود دارد که بعد از آن تصویر دیگری وجود ندارد که در محدودهای زمانی قبل از رسیدن فریم بعدی اجباری جهت فشردهسازی تصویر باشد، زمان برای فشردهسازی اهمیت ندارد.
با به کارگیری استاندارد MJPEG، هر سه عکس در شکل زیر به صورت مستقل و مجزای از هم کدگذاری و ارسال شده و تصاویر بدون وابستگی به یکدیگر فشرده می شوند.
با به کارگیری استاندارد MJPEG، هر سه عکس به صورت مستقل و مجزای از هم کدگذاری و ارسال می گردند
الگوریتم های فشرده سازی MPEG-4 و H.264 از فریم های واسط پیش بین برای کاهش اطلاعات ویدئویی بین یک مجموعه فریم استفاده می کنند که جهت دست یافتن به این هدف باید از فن آوری متفاوتی استفاده کرد تا بتوان فریم مرجع و ذخیره سازی پیسکل های تغییر یافته، رمزگذاری کرد. در این روش تعداد پیکسل هایی که رمز گذاری و ارسال می شوند به طور چشم گیری کاهش می یابد.
عدم ارسال تصاویرخط چین در الگوریتم های فشرده سازی MPEG-4 و H.264
در شکل بالا پیکسل های مربوط به خانه تکراری است و نیازی به چندین بار ارسال آن نمی باشد و تنها تصویر اول (l-frame) به طور کامل رمزگذاری می شود، در حالی که در دو تصویر بعدی، (p-frame)، برای قسمت های ثابت تصویر یعنی خانه، به تصویر اول استناد می شود و تنها قسمت های متحرک تصویر، مرد متحرک، با استفاده از مسیرهای حرکت آن ذخیره سازی می شود که در نتیجه آن، کاهش کاهش زیادی در حجم اطلاعات ارسالی و ذخیره سازی شده حاصل می شود.
تکنیک های دیگر، همچون جبران سازی های حرکتی بلوکی برای کاهش بیشتر اطلاعات می تواند به کار گرفته شود. در این روش حجمی از اطلاعات که در ایجاد تصویر جدید نقش داد، با استفاده از تصویر قبلی یافت می شود که البته ممکن است در تصویر جدید تغییر مکان داده باشد. این تکنیک کل فریم را به چند بلوک تقسیم می کند (بلوک هایی از پیکسل) که بلوک ها یک به یک با بلوک های فریم مرجع مقایسه می شوند. کدگذاری مسیر حرکت بلوک متحرک، نیاز به حجم کمتری نسبت به کدگذاری محتویات آن خواهد داشت.
با پیش بینی فریم واسط، هر فریمی همچون l-frame، p-frame و B- frame در یک توالی از تصاویر به یک نوع فریم مشخص دسته بندی می شود.l-frame یک فریم داخلی است که به طور مستقل و بدون استناد به فریم های دیگر و به عنوان فریم مرجع، ذخیره سازی می شود. اولین فریم در یک توالی از تصاویر به طور معمول l-frame است. l-frame می تواند نقطۀ شروعی برای بینندگان جدید و یا نقطۀ هم زمان سازی برای اطلاعات ارسالی مختل شده باشد. l-frame می تواند برای نمایش با حرکت سریع و سایر دسترسی های تصادفی به کار رود.
یک رمزگذار به طور خودکار یک l-frame را که همۀ خصوصیات و اطلاعات مربوط به ساخت تصویر موردنظر را دارد، در تناوب های منظم یا بنا به درخواست ایجاد می کند. تعریف l-frame جدید زمانی روی می دهد که بیشتر بیت ها مصرف شده باشند، به عبارت دیگر با توجه به از دست دادن اطلاعات آن ها دیگر نتوانند فریم جدیدی ایجاد کنند.
فریم بعدی فریم پیش بینی p-frame نام دارد که مرجع آن l-frame و یا p-frameهای قبلی است. p-frameها به طور معمول به تعداد بیت های کمتری نسبت به l-frame نیاز دارند. ولی مانعی که وجود دارد حساسیت خیلی زیاد آن به خطاهای انتقال است که این خطاها به دلیل وابستگی پیچیدۀ آن به l-frame و p-frameهای قبلی است. فریم آخر یا فریم پیش بینی دوتایی B-frame از دو فریم قبلی و بعدی ساخته می شود. به کارگیری B-frame باعث افزایش تأخیر می شود.
وقتی که یک رمزگشا یک تصویر را فریم به فریم رمزگشایی می کند، این عملیات باید همیشه با یک l-frame شروع می شود و p-frame و B-frameها نباید با فریم های مرجع خود رمزگشایی شوند.
برخی از سازندگان همچون Axis اجازۀ تنظیم طول GOV، تعداد p-frameهایی که قبل از ارسال l-frameبعدی باید فرستاده شود را به مصرف کننده می دهند. با کاهش فرکانس l-frameها، (GOV طولانی تر)، سرعت ارسال بیت می تواند کاهش پیدا کند. با کاهش تأخیر؛ B-frameها استفاده نمی شود. در کنار اختلاف بین کدگذاری و جبران حرکت، روش های پیشرفتۀ دیگری برای کاهش بیشتر اطلاعات و بهبود کیفیت تصاویر ویدئویی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان نمونه H.264 از روش های پیشرفته ای پشتیبانی می کند که روش های پیش بینی برای کدگذاری l-frameها، جبران حرکت بهبود یافتۀ منسوخ شده به بلوک پیکسل دقیق و یک فیلتر بهبود لبۀ بلوک ها (مصنوعی) را در بر دارد.
MPEG-4/H.264 بخش 10 یا AVC (CODEC تصویری پیشرفته) در حال حاضر یکی از رایج ترین قالبهای مورد استفاده برای ضبط، فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته و توزیع تصویری وضوح بالا به شمار میرود.
در روش MJPEG فقط از l-frame استفاده می شود در حالی که در MPEG4 و H.264 از ترکیب هر دوی l-frame و P-frame استفاده میشود که به این ترتیب پهنای باند بسیار کمتری از MJPEG را اشغال میکنند و از طرفی دیگر برای ارسال یک تصویر با کیفیت برابر، فشرده سازی H.264 عموماً 50% پهنای باند کمتری را از فشرده سازی با فرمت MPEG4 اشغال می نماید که به همین دلیل امروزه استفاده از فرمت H.264 گسترش فراوانی یافته است.
استاندارد MPEG
این ساختار پس از M-JPEG و به وسیلهی گروه Motion Picture Expert Group طراحی و ایجاد شد. این استاندارد این قابلیت را دارد که قسمتهای اضافی یا مشابه را نه تنها در هر تصویر بلکه در بین تصاویر مختلف و مجاور نیز شناسایی و حذف کند.
در ساختار MPEG-1 از هر تصویر سه فریم متفاوت ساخته میشود. فریم اول (l-frame) همهی خصوصیات و اطلاعات مربوط به ساخت تصویر موردنظر را دارد. فریم بعدی فریم پیشبینی (P-frame) نام دارد و از l-frame تصویر قبلی ایجاد شده است و از آن برای ایجاد تصویر بعدی استفاده میشود. فریم آخر یا فریم پیشبینی دوتایی (B-frames) از دو فریم قبلی و بعدی ساخته میشود. در این روش فشردهسازی قسمتهای تکراری و زائد نه تنها در هر تصویر بلکه بین تصاویر مختلف با استفاده از مقایسه فریمها با هم حذف میشوند و به این ترتیب ظرفیت تصاویر ضبط شده در این روش بسیار کمتر از روش JPEG است.
به عبارت دیگر، در ساختار MPEG-1 بعد از کدگذاری تصاویر با فرمتی مشابه JPEG برای به دست آوردن تصاویر متحرک اولین تصویر در گروه تصاویر یا GOPرا ذخیره نموده و در فریمهای دیگر فقط تغییرات ذخیره میشوند. بنابراین سرعت فشردهسازی در این ساختار بسیار بیشتر از ساختار MJPEG خواهد بود.
با توجه به اصل مقایسهی تصاویر در صورتی که تصویر گرفته شده از یک مکان دارای حرکت کمتر و عوامل ثابت بیشتری باشد (مثل تصاویر گرفته شده با دوربینهای مداربسته ثابت) ظرفیت تصاویر خیلی کمتر از حالتهای دیگر خواهد بود و به همین صورت این روش فشردهسازی امکان فشرده کردن تصاویر را تا نسبت 100:1 نیز فراهم میکند.
ساختار MPEG-2 نوع پیشرفتهتری از فشردهسازی به روش MPEG است که با استفاده از این روش فشردهسازی میتوان 90 دقیقه از یک فیلم با کیفیت VHS را در فضایی به بزرگی 650 مگابایت ذخیره کرد.
از طرفی قابلیت استفاده از interframe یا حذف قسمتهای تکراری در تصاویر مجاور دارای محدودیتهایی نیز هست. در صورتی که تصاویر فشرده شده دارای تغییرات دائمی و ناگهانی باشد، میزان فشردهسازی تصاویر به شدن کاهش مییابد. بنابراین ظرفیت تصاویر ضبط شده در فرمتهایی که دارای قابلیت interframe هستند تا حد زیادی به تغییرات در تصاویر نیز وابسته است.
به عبارت دیگر، ساختار MPEG-2 شبیه ساختار MPEG-1 میباشد و به دلیل نیاز به کیفیتی بالاتر نسبت به MPEG-1 به وجود آمد و اغلب در کاربردهای تصویربرداری در زمینههای سینمایی و پزشکی دارد که با توجه به وضوح تصویر بالای تصاویر دیجیتال شده، این ساختار توانایی بیشتری در خصوص بزرگنمای دیجیتال خواهد داشت، اما سرعت پهنای باند بیشتری را نیز برای انتقال تصاویر به خود اختصاص خواهد داد.
تجهیز متداول برای این ساختار به دلیل سرعت بالای اطلاعات کد شده، DVD بوده که در نتیجه عموماً این ساختار در کاربردهای مخابره راه دور تصاویر و اینترنت توصیه نمیشود.
ساختار MPEG-4 بر مبنای این که دیدی شیء گرا و متفاوت با آنچه گفته شد به تصاویر دارد، فشردهسازی بیشتری را به ارمغان آورده است
استاندارد H.264
امروزه در انتخاب دوربین مداربسته شبکه مگاپیکسلی HD، نوع فشرده سازی را چنان در نظر میگیرند که با پهنای باند یا سرعت ارسال پایینتر، کیفیت بهتری را داشته باشد. استاندارد فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته در اکثر دوربینهای مداربسته مجود HD و مگاپیکسلی MPEG4 است، اما استاندارد H.264 اکنون آخرین و پیشرفتهترین نسخه فشرده سازی شناخته میشود و البته ادامهی همان سیستمهای موفق فشرده سازی MPEG2 و MPEG4 است که بهینه تر و باکیفیت تر شده است. با این حال اجرای هر نسخه ای از فرمت H.264 کیفیت یکسان در فشرده سازی را ارائه نمی نماید.
به عنوان مثال با فشرده سازی H.264 در دوربینهای مداربسته مختلف از سازندگان متفاوت، دارای سرعت ارسال تصویر مختلف با اختلاف چشمگیری در مقایسه با هم می باشند.
چنانچه محدودیتی در پهنای باند وجود نداشته باشد، میتوان ذخیره سازی را به طور متمرکز (به طور مثال در اتاق کنترل) اما همراه با محدودیت در پهنای باند انجام داد. بهتر است ذخیرهی اطلاعات به صورت محلی و برای چند دوربین مداربسته محلی انجام شود به طوری که پهنای باند شبکه بی دلیل و دائم مشغول نشود.
با این روش، در تخمین حرکت هنگام جستجوی فریمهای مرجع، به جای فریمهای اولیه دوربین مداربسته، از فریمهای بازسازی شده استفاده میشود که اختلافات باقی مانده را کمتر میکند. در تجزیه متوالی بلوکها همچنین راه را برای تخمین حرکت هوشمندانه در کدگذاری H.264 آسانتر میسازد.
از این ساختار فشردهسازی برای ضبط در تجیهزات جدید استفاده میشود. این ساختار نمونه پیشرفته استانداردهای پیشین و با کیفیت بالاتر و سرعت ارسال پایین تر می باشد. در مقایسه با استاندارد MPEG 4 حجم کمتری برای ذخیره تصاویر اشغال میکند.
مقایسه ی استاندارد H.264 با MPEG 4
استاندارد فشردهسازی H.264 در مقایسه با استاندارد MPEG4 مزایایی دارد که با اقبال بیشتری مواجه شده است:
- کاهش 50% اشغال فضای هارد دیسک
- کاهش هزینهی ذخیرهسازی
- سادهسازی کنترل تصاویر و مرور بر آن
- سرعت بالا در پخش روی اینترنت
اموزشگاه فن آموزان بصورت تخصصی و پیشرفته دوره های آموزشی پردرامد ویژه بازار کار از جمله آموزش plc ، آموزش تعمیرات موبایل ، آموزش تعمیرات برد الکترونیکی ، آموزش نصب اعلام حریق آدرس پذیر ، آموزش تعمیرات لوازم خانگی ، آموزش تابلو برق صنعتی و … با ارائه مدرک فنی حرفه ای در تهران برگزار می کند. برای مشاهده بیش از هشتاد دوره آموزشی به صفحه اصلی سایت مراجعه کنید.
سیامک رشوند هستم فعال در حوزه نصب و تعمیر سیستم های حفاظتی و امنیتی مجتمع های مسکونی ، تجاری ،اداری و .... در این سایت در مورد نصب دوربین ها ، دزدگیرهای اماکن و منازل ، نصب اعلام حریق های متعارف و آدرس پذیر، نصب سانترال و کرکره برقی و حوزه های مرتبط دیگر مطلب می نویسم.
