0 روز
0 ساعت
0 دقیقه
0 ثانیه

فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته

فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته
چکیده مطلب :

کاستن از حجم داده های تصویر با روش حذف داده های غیرضروری، فشرده سازی تصویر است. در برخی از تجهیزات تصویری با به کارگیری تکنیک هایی، اندازۀ تصویر را کوچک می کنند که ممکن است به این عمل نیز فشرده سازی گفته شود

کاستن از حجم داده های تصویر با روش حذف داده های غیرضروری، فشرده سازی تصویر است. در برخی از تجهیزات تصویری با به کارگیری تکنیک هایی، اندازۀ تصویر را کوچک می کنند که ممکن است به این عمل نیز فشرده سازی گفته شود، ولی در این جا، فشرده سازی، کاهش حجم داده هایی است که در یک ثانیه برای پخش ارسال و یا بر روی نوار ضبط می شود و منظور کاهش اندازۀ تصویر نیست.

آموزش نصب دوربین مدار بسته

مهم ترین عمل در فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته ، تشخیص بخش هایی از داده ها می باشد که می تواند حذف شود و یا باید حفظ شوند. برای تأکید بر این موضوع ابتدا لازم است بین داده ها و اطلاعات تفکیک قائل شد.

داده مقدار روشنائی پیکسل ها می باشد که به سطوح خاکستری تعلق دارند ولی اطلاعات پیامی است که داده ها به دنبال بیان آن هستند. به طور مثال، در یک متن ادبی، داده حروف الفباست و اطلاعات نکتۀ ادبی است که متن در حال توضیح آن است. در حقیقت از داده استفاده می شود تا اطلاعات منتقل شود.

پیشنهاد ویژه: دوره آموزش نصب دوربین مدار بسته و آموزش هوشمند سازی ساختمان بصورت 100% عملی و ویژه اشتغال با 30% تخفیف در آموزشگاه فن اموزان

اهیمت فشرده سازی تصویر دوبین مدار بسته

اهمیت فرمت های فشرده سازی تصاویر در صنعت تصویری انکارناپذیر است. تاکنون استانداردهای فشرده سازی زیادی ابداع و به بازار ارائه گردیده است که هر یک مدعی بهترین در نوع خود هستند.

اما این که کدام فرمت فشرده سازی می تواند مناسب ترین گزینه در صنعت نظارت تصویری باشد چالشی است که متخصصان این حوزه با آن مواجه اند که با بررسی استاندارد فشرده سازی H.264 و مقایسۀ آن با فرمت های قبلی، به ارزیابی نقاط قوت و ضعف این استاندارد پرداخته خواهد شد.

از سال 1995، MPEG-2، استاندارد انتقال تصویر انتخاب پخش برنامه های تلویزیون و DVD بوده است. جانشین آن یعنی MPEG-4  بخش دوم، امکانات MPEG-2 را در سال 1998 گسترش داد و استاندارد انتقال تصویر در شبکه ای را ایجاد نمود که به طور وسیعی در صنعت کامپیوتر استفاده شد.

در سال 1988 اعضای ISO و IEC گروهی را تشکیل دادند که گروه کارشناسان تصویر متحرک نامیده شد. در دهۀ 90، استانداردهای انتقال و فشرده سازی صوت و تصویر MPEG-2 و MPEG-4 بخش دوم شناخته شده و منتشر شدند. در سال 2001، MPEG و یک زیرگروه از ITU-T با عنوان گروه کارشناسان کدگذاری ویدئو (VCEG)، گروه جدیدی به نام تیم ویدئویی مشترک (JVT) را بنیان گذاری کردند. اساس کار JVT بر پایه استانداردهای MPEG 2/4 بود که در نهایت استاندارد فشرده سازی تصویر H.264 را ایجاد نمود و در سال 2003 برای اولین بار منتشر کرد.

امروزه استاندارد H.264 که با عنوان MPEG-4 بخش ده نیز شناخته می شود. در دنیای انتقال تصویر در شبکه حرف اول را می زند و می توان به سادگی گفت که H.264 استاندارد فشرده سازی تصویر است و در حقیقت محصول همکاری مشترک بین سازمان بین المللی استانداردسازی (ISO)، کمیته الکتروتکنیکی بین المللی (IEC) و واحد بین المللی مخابرات، بخش استانداردسازی مخابرات (ITU-T)، برای تولید و تعریف یک معیار پایه برای فن آوری های انتقال تصویر می باشد.

انواع فشرده سازی تصویر

فشرده سازی تصاویر را می توان به دو دسته تقسیم کرد:

  1. روش intra frame: نوعی از فشرده سازی که طی آن تنها بخش های اضافی تصویر در یک فریم کاهش می یابد. (فشرده سازی درون فریمی) که j-PEG و l-Frameها در MPEG-2 به این روش داده را فشرده می کنند.
  2. روش inter frame: در این روش فریم های متوالی با هم مقایسه می شوند تا عناصر مشترک حذف شوند و فقط اختلاف بین آن ها ارسال شود. در MPEG-2 فریم های B و P دارای این روش از فشرده سازی می باشند. بنابراین این دو فریم فقط وابسته به داده های خود نیستند و برای بازسازی نیازمند داده فریم های دیگر نیز هستند. به همین دلیل در زمان تدوین نمی توان نقاط ویرایش را روی آن ها انتخاب کرد، بلکه فقط باید روی l-Frame ها انتخاب شوند.

فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته به گونه دیگری نیز قابل تقسیم بندی است:

  1. فشرده سازی با افت: با این روش، بخش هایی از داده ها حذف می شوند و در نتیجه نمی توان از اطلاعات فشرده شده دقیقاً تصویر فشرده نشده اولیه را ساخت. با این نوع فشرده سازی حجم داده ها 10 تا 20 برابر کم تر می شود و در عین حال کیفیت تصویر بسیار خوب باقی می ماند. برای تصاویر ساده و یا با پذیرفتن کیفیت پایین تر، با این روش حجم داده تا 200 برابر کم می شود.
  2. فشرده سازی بدون افت: در این روش با وجود فشرده سازی، هیچ داده ای حذف نمی شود و تصویر اولیه به طور دقیق از داده های فشرده بازیابی می شود. در این حالت دو تا سه برابر از حجم داده ها کاسته می شود.

داده هایی که در فشرده سازی می تواند حذف شود، به سه دسته تقسیم می شوند:

  1. coding redundancy: زوائ کدگذاری زمانی رخ می دهد که داده های به کار رفته برای تصویر به روش غیربهینه کد شده باشند. به طور مثال، اگر در یک تصویر فقط 16 سطح خاکستری باشد و داده ها با هشت بیت کد شده باشند، به دلیل کد کردن نامناسب، بیت اضافی تولید شده است زیرا استفاده از چهار بیت هم کفایت می کرد.
  2. interpixel redundancy: این نوع از داده های غیرضروری این مطلب را نشان می دهد که مقادیر پیکسل های هم جوار به یکدیگر شباهت دارند. زیرا در تصاویر به طور معمول سطوح روشنایی تغییر ناگهانی ندارند و در نتیجه مقادیر پیکسل های مجاور به هم نزدیک اند. در ویدئو علاوه بر مفهوم بالا، زوائد inter frame یعنی زوائد و داده های مشابه بین فریم های متوالی نیز وجود دارد.
  3. psycho visual Redundancy: این زوائد مربوط به بخشی از داده های تصویری است که از نظر سیستم بینایی نسبت به بقیۀ داده ها از اهمیت کمتری برخوردار است. به عنوان نمونه، می توان فرکانس های مکانی زیر 50 سیکل بر درجه را دید و بنابراین هرگونه داده ای که حاوی فرکانس های بالاتر از این مقدار باشد کمکی به دید بهتر نمی کند.

نسبت فشرده سازی

برای بیان میزان فشرده سازی از این معیار استفاده می شود. نسبت فشرده سازی به اشکال مختلف تعریف می شود. نسبت حجم داده های فشرده نشده به داده های فشرده شده را نسبت فشرده سازی گویند.

 فشرده سازی تصاویر دوربین مدار بسته

سیستم های نظارت تصویری دوربین مداربسته بسته به کاربر خود، جهت فشرده سازیتصویر دوربین مدار بسته از ساختارهای متفاوتی پشتیبانی می کنند که پس از تعریف چند پارامتر مهم در این خصوص، تشریح خواهند شد.

رمزگذاری و رمزگشایی از تصاویر

فرایند فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته ، به کار گیری الگوریتم مشخصی جهت فشرده سازی تصاویر جهت ذخیره سازی و ارسال آن می باشد. جهت نمایش تصاویر لازم است فرآیند معکوسی جهت بازیابی اطلاعات بدون از دست دادن اطلاعات انجام پذیرد.

زمان سپری شده جهت فشرده سازی، ارسال، بازیابی و نمایش یک فایل تأخیر نامیده می شود. هر دو الگوریتمی که با هم جهت فشرده سازی و بازیابی اطلاعات به کار می روند codec (رمزگذار/ رمزگشا) نامیده می شود. استاندارد به کار گرفته شده جهت فشرده سازی (رمزگذاری) باید با استاندارد عکس آن (رمزگشایی) با H.264 را بازیابی کرد. البته امکان به کارگیری الگوریتم های کدگذاری / کدگشایی مختلف به صورت انتخابی در یک نرم افزار یا سخت افزار وجود دارد.

بیشتر بخوانید: آموزش نصب سانترال

فشرده سازی عکس در مقابل فشرده سازی تصاویر ویدئویی

استانداردهای فشرده سازی مختلف از روش های مختلفی جهت کاهش حجم اطلاعات استفاده می کنند، بنابراین در سرعت اطلاعات، کیفیت و تأخیر متفاوت می باشند. الگوریتم های فشرده سازی برای عکس و ویدئو متفاوت است. در فشرده سازی عکس فن آوری رمزگذاری تنها در داخل یک عکس و به طور مستقل انجام می شود. کاهش حجم اطلاعات تنها با حذف اطلاعات غیرضروری عکس انجام می شود که تشخیص آن برای چشم انسان قابل توجه نمی باشد. Motion JPEG یا به اصطلاح MJPEG که نسخۀ ویدئویی الگوریتک JPEG به کار گرفته شده برای عکس ها می باشد که از فشرده سازی عکس های JPEG مستقل انجام می شود.

معروف ترین روش فشرده سازی عکس استاندارد JPEG است که در این روش فشرده سازی Knee در 1:8 (یک به هشت) صورت می گیرد. وقتی که تعداد 16 عدد یا بیشتر از این عکس ها در یک ثانیه نمایش داده شود، این تصاویر از دید بیننده متحرک خواهد بود. تصویر متحرک کامل در سیستم PAL، 25 فریم در ثانیه و در سیستم NTSC، 30 فریم در ثانیه خواهد بود.

استاندارد MJPEG

در تصاویر متحرک از استاندارد Motion JPEG یا M-JPEG استفاده می شود. در این استاندارد Knee در 1:15  اتفاق می افتد. بنابراین با استفاده از استاندارد M-JPEG در بیشترین میزان فشرده ­سازی ظرفیت یک تصویر 450 کیلوبایتی به 30 کیلوبایت تقلیل می­یابد. اما این ظرفیت هنوز هم ظرفیت خیلی زیادی است و در صورت ضبط حتی دو فریم در ثانیه، در طول یک شبانه روز فضایی بالغ بر شش گیگابایت نیاز خواهد بود.

در ساختار MJPEG، رنگ­های یک تصویر با توجه به شباهتی که در یک محدوده دارند، بر مبنای تلورانس داده شده، به یک رنگ تبدیل و در واقع با فرمت متداول JPEG کدگذاری می­شوند و سپس با توجه به سرعت فریم تعیین شده، تصاویر JPEG برای ایجاد تصاویر متحرک در کنار هم ذخیره و یا ارسال می­گردند.

این ساختار به دلیل سادگی در کدگذاری و کدگشایی در دوربین­های مداربسته و سیستم­های نظارت از راه دور از طریق سایت­های وب، بسیار متداول می­باشد. سیستم­هایی که فقط از این ساختار پشتیبانی می­کنند هزینه­ی به مراتب پایین­تری نسبت به دیگر سیستم­ها خواهند داشت و اغلب چنین تجهیزاتی در کاربردهای تبلیغاتی مانند نمایش خیابان­ها و دانشگاه­ها از طریق اینترنت مورد استفاده قرار می­گیرند.

از آنجایی که در چنین سیستم­هایی از فشرده­سازی ساده­ای استفاده می­شود، تصاویری با حجمی بالا برای ذخیره­سازی ایجاد می­گردند که سازندگان این سیستم­ها برای غلبه بر این مشکل عموماً سرعت فریم در ثانیه و یا کیفیت تصاویر را کاهش می­دهند که چنین سیستم­هایی در کاربردهای نظارتی و امنیتی پیشنهاد نمی­شود.

یکی از مزایای MJPEG این است که هر عکسی در یک توالی ویدئویی می­تواند کیفیت ثابتی را تضمین کند که به وسیله­ی سطح فشرده­سازی تعریف شده برای دوربین مداربسته شبکه یا کدگذار ویدئویی تعیین می­شود. سطح فشرده­سازی بالاتر به اندازه فایل کوچک­تر و کیفیت تصویر پایین­تر ختم می­شود.

در MJPEG چون یک تصویر وجود دارد که بعد از آن تصویر دیگری وجود ندارد که در  محدوده­ای زمانی قبل از رسیدن فریم بعدی اجباری جهت فشرده­سازی تصویر باشد، زمان برای فشرده­سازی اهمیت ندارد.

با به کارگیری استاندارد MJPEG، هر سه عکس در شکل زیر به صورت مستقل و مجزای از هم کدگذاری و ارسال شده و تصاویر بدون وابستگی به یکدیگر فشرده می شوند.

فشرده سازی تصویر دوربین مدار بسته روش MJPEG

با به کارگیری استاندارد MJPEG، هر سه عکس به صورت مستقل و مجزای از هم کدگذاری و ارسال می گردند

الگوریتم های فشرده سازی MPEG-4 و H.264 از فریم های واسط پیش بین برای کاهش اطلاعات ویدئویی بین یک مجموعه فریم استفاده می کنند که جهت دست یافتن به این هدف باید از فن آوری متفاوتی استفاده کرد تا بتوان فریم مرجع و ذخیره سازی پیسکل های تغییر یافته، رمزگذاری کرد. در این روش تعداد پیکسل هایی که رمز گذاری و ارسال می شوند به طور چشم گیری کاهش می یابد.

فشرده سازی MPEG-4 و H.264 در دوربین مدار بسته

عدم ارسال تصاویرخط چین در الگوریتم های فشرده سازی MPEG-4 و H.264

در شکل بالا پیکسل های مربوط به خانه تکراری است و نیازی به چندین بار ارسال آن نمی باشد و تنها تصویر اول (l-frame) به طور کامل رمزگذاری می شود، در حالی که در دو تصویر بعدی، (p-frame)، برای قسمت های ثابت تصویر یعنی خانه، به تصویر اول استناد می شود و تنها قسمت های متحرک تصویر، مرد متحرک، با استفاده از مسیرهای حرکت آن ذخیره سازی می شود که در نتیجه آن، کاهش کاهش زیادی در حجم اطلاعات ارسالی و ذخیره سازی شده حاصل می شود.

تکنیک های دیگر، همچون جبران سازی های حرکتی بلوکی برای کاهش بیشتر اطلاعات می تواند به کار گرفته شود. در این روش حجمی از اطلاعات که در ایجاد تصویر جدید نقش داد، با استفاده از تصویر قبلی یافت می شود که البته ممکن است در تصویر جدید تغییر مکان داده باشد. این تکنیک کل فریم را به چند بلوک تقسیم می کند (بلوک هایی از پیکسل) که بلوک ها یک به یک با بلوک های فریم مرجع مقایسه می شوند. کدگذاری مسیر حرکت بلوک متحرک، نیاز به حجم کمتری نسبت به کدگذاری محتویات آن خواهد داشت.

با پیش بینی فریم واسط، هر فریمی همچون l-frame، p-frame و B- frame در یک توالی از تصاویر به یک نوع فریم مشخص دسته بندی می شود.l-frame یک فریم داخلی است که به طور مستقل و بدون استناد به فریم های دیگر و به عنوان فریم مرجع، ذخیره سازی می شود. اولین فریم در یک توالی از تصاویر به طور معمول l-frame است. l-frame می تواند نقطۀ شروعی برای بینندگان جدید و یا نقطۀ هم زمان سازی برای اطلاعات ارسالی مختل شده باشد. l-frame می تواند برای نمایش با حرکت سریع و سایر دسترسی های تصادفی به کار رود.

یک رمزگذار به طور خودکار یک l-frame را که همۀ خصوصیات و اطلاعات مربوط به ساخت تصویر موردنظر را دارد، در تناوب های منظم یا بنا به درخواست ایجاد می کند. تعریف l-frame جدید زمانی روی می دهد که بیشتر بیت ها مصرف شده باشند، به عبارت دیگر با توجه به از دست دادن اطلاعات آن ها دیگر نتوانند فریم جدیدی ایجاد کنند.

فریم بعدی فریم پیش بینی p-frame نام دارد که مرجع آن l-frame و یا p-frameهای قبلی است. p-frameها به طور معمول به تعداد بیت های کمتری نسبت به l-frame نیاز دارند. ولی مانعی که وجود دارد حساسیت خیلی زیاد آن به خطاهای انتقال است که این خطاها به دلیل وابستگی پیچیدۀ آن به l-frame و p-frameهای قبلی است. فریم آخر یا فریم پیش بینی دوتایی B-frame از دو فریم قبلی و بعدی ساخته می شود. به کارگیری B-frame باعث افزایش تأخیر می شود.

وقتی که یک رمزگشا یک تصویر را فریم به فریم رمزگشایی می کند، این عملیات باید همیشه با یک l-frame شروع می شود و p-frame و B-frameها نباید با فریم های مرجع خود رمزگشایی شوند.

برخی از سازندگان همچون Axis اجازۀ تنظیم طول GOV، تعداد p-frameهایی که قبل از ارسال l-frameبعدی باید فرستاده شود را به مصرف کننده می دهند. با کاهش فرکانس l-frameها، (GOV طولانی تر)، سرعت ارسال بیت می تواند کاهش پیدا کند. با کاهش تأخیر؛ B-frameها استفاده نمی شود. در کنار اختلاف بین کدگذاری و جبران حرکت، روش های پیشرفتۀ دیگری برای کاهش بیشتر اطلاعات و بهبود کیفیت تصاویر ویدئویی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان نمونه H.264 از روش های پیشرفته ای پشتیبانی می کند که روش های پیش بینی برای کدگذاری l-frameها، جبران حرکت بهبود یافتۀ منسوخ شده به بلوک پیکسل دقیق و یک فیلتر بهبود لبۀ بلوک ها (مصنوعی) را در بر دارد.

MPEG-4/H.264 بخش 10 یا AVC (CODEC تصویری پیشرفته) در حال حاضر یکی از رایج ­ترین قالب­های مورد استفاده برای ضبط، فشرده­ سازی تصویر دوربین مدار بسته و توزیع تصویری وضوح بالا به شمار می­رود.

در روش MJPEG فقط از l-frame استفاده می ­شود در حالی که در MPEG4 و H.264 از ترکیب هر دوی l-frame و P-frame استفاده می­شود که به این ترتیب پهنای باند بسیار کمتری از MJPEG را اشغال می­کنند و از طرفی دیگر برای ارسال یک تصویر با کیفیت برابر، فشرده­ سازی H.264 عموماً 50% پهنای باند کمتری را از فشرده ­سازی با فرمت MPEG4 اشغال می­ نماید که به همین دلیل امروزه استفاده از فرمت H.264 گسترش فراوانی یافته است.

استاندارد MPEG

این ساختار پس از M-JPEG  و به وسیله­ی گروه Motion Picture Expert Group طراحی و ایجاد شد. این استاندارد این قابلیت را دارد که قسمت­های اضافی یا مشابه را نه تنها در هر تصویر بلکه در بین تصاویر مختلف و مجاور نیز شناسایی و حذف کند.

در ساختار MPEG-1 از هر تصویر سه فریم متفاوت ساخته می­شود. فریم اول (l-frame) همه­ی خصوصیات و اطلاعات مربوط به ساخت تصویر موردنظر را دارد. فریم بعدی فریم پیش­بینی (P-frame) نام دارد و از l-frame تصویر قبلی ایجاد شده است و از آن برای ایجاد تصویر بعدی استفاده می­شود. فریم آخر یا فریم پیش­بینی دوتایی (B-frames) از دو فریم قبلی و بعدی ساخته می­شود. در این روش فشرده­سازی قسمت­های تکراری و زائد نه تنها در هر تصویر بلکه بین تصاویر مختلف با استفاده از مقایسه فریم­ها با هم حذف می­شوند و به این ترتیب ظرفیت تصاویر ضبط شده در این روش بسیار کم­تر از روش JPEG است.

به عبارت دیگر، در ساختار MPEG-1 بعد از کدگذاری تصاویر با فرمتی مشابه JPEG برای به دست آوردن تصاویر متحرک اولین تصویر در گروه تصاویر یا GOPرا ذخیره نموده و در فریم­های دیگر فقط تغییرات ذخیره می­شوند. بنابراین سرعت فشرده­سازی در این ساختار بسیار بیشتر از ساختار MJPEG خواهد بود.

با توجه به اصل مقایسه­ی تصاویر در صورتی که تصویر گرفته شده از یک مکان دارای حرکت کمتر و عوامل ثابت بیشتری باشد (مثل تصاویر گرفته شده با دوربین­های مداربسته ثابت) ظرفیت تصاویر خیلی کمتر از حالت­های دیگر خواهد بود و به همین صورت این روش فشرده­سازی امکان فشرده کردن تصاویر را تا نسبت 100:1 نیز فراهم می­کند.

ساختار MPEG-2 نوع پیشرفته­تری از فشرده­سازی به روش MPEG است که با استفاده از این روش فشرده­سازی می­توان 90 دقیقه از یک فیلم با کیفیت VHS را در فضایی به بزرگی 650 مگابایت ذخیره کرد.

از طرفی قابلیت استفاده از interframe یا حذف قسمت­های تکراری در تصاویر مجاور دارای محدودیت­هایی نیز هست. در صورتی که تصاویر فشرده شده دارای تغییرات دائمی و ناگهانی باشد، میزان فشرده­سازی تصاویر به شدن کاهش می­یابد. بنابراین ظرفیت تصاویر ضبط شده در فرمت­هایی که دارای قابلیت interframe هستند تا حد زیادی به تغییرات در تصاویر نیز وابسته است.

به عبارت دیگر، ساختار MPEG-2 شبیه ساختار MPEG-1 می­باشد و به دلیل نیاز به کیفیتی بالاتر نسبت به MPEG-1 به وجود آمد و اغلب در کاربردهای تصویربرداری در زمینه­های سینمایی و پزشکی دارد که با توجه به وضوح تصویر بالای تصاویر دیجیتال شده، این ساختار توانایی بیشتری در خصوص بزرگ­نمای دیجیتال خواهد داشت، اما سرعت پهنای باند بیشتری را نیز برای انتقال تصاویر به خود اختصاص خواهد داد.

تجهیز متداول برای این ساختار به دلیل سرعت بالای اطلاعات کد شده، DVD بوده که در نتیجه عموماً این ساختار در کاربردهای مخابره راه دور تصاویر و اینترنت توصیه نمی­شود.

ساختار MPEG-4 بر مبنای این که دیدی شیء گرا و متفاوت با آنچه گفته شد به تصاویر دارد، فشرده­سازی بیشتری را به ارمغان آورده است

استاندارد H.264

امروزه در انتخاب دوربین مداربسته شبکه مگاپیکسلی HD، نوع فشرده­ سازی را چنان در نظر می­گیرند که با پهنای باند یا سرعت ارسال پایین­تر، کیفیت بهتری را داشته باشد. استاندارد فشرده ­سازی تصویر دوربین مدار بسته در اکثر دوربین­های مداربسته مجود HD و مگاپیکسلی MPEG4 است، اما استاندارد H.264 اکنون آخرین و پیشرفته­ترین نسخه فشرده­ سازی شناخته می­شود و البته ادامه­ی همان سیستم­های موفق فشرده­ سازی MPEG2 و MPEG4 است که بهینه ­تر و باکیفیت­ تر شده است. با این حال اجرای هر نسخه ­ای از فرمت H.264 کیفیت یکسان در فشرده­ سازی را ارائه نمی ­نماید.

به عنوان مثال با فشرده­ سازی H.264 در دوربین­های مداربسته مختلف از سازندگان متفاوت، دارای سرعت ارسال تصویر مختلف با اختلاف چشمگیری در مقایسه با هم می­ باشند.

چنانچه محدودیتی در پهنای باند وجود نداشته باشد، می­توان ذخیره­ سازی را به طور متمرکز (به طور مثال در اتاق کنترل) اما همراه با محدودیت در پهنای باند انجام داد. بهتر است ذخیره­ی اطلاعات به صورت محلی و برای چند دوربین مداربسته محلی انجام شود به طوری که پهنای باند شبکه بی­ دلیل و دائم مشغول نشود.

با این روش، در تخمین حرکت هنگام جستجوی فریم­های مرجع، به جای فریم­های اولیه دوربین مداربسته، از فریم­های بازسازی شده استفاده می­شود که اختلافات باقی مانده را کمتر می­کند. در تجزیه متوالی بلوک­ها همچنین راه را برای تخمین حرکت هوشمندانه در کدگذاری H.264 آسان­تر می­سازد.

از این ساختار فشرده­سازی برای ضبط در تجیهزات جدید استفاده می­شود. این ساختار نمونه پیشرفته استانداردهای پیشین و با کیفیت بالاتر و سرعت ارسال پایین­ تر می­ باشد. در مقایسه با استاندارد MPEG 4 حجم کمتری برای ذخیره تصاویر اشغال می­کند.

مقایسه­ ی استاندارد H.264 با MPEG 4

استاندارد فشرده­سازی H.264 در مقایسه با استاندارد MPEG4 مزایایی دارد که با اقبال بیشتری مواجه شده است:

  • کاهش 50% اشغال فضای هارد دیسک
  • کاهش هزینه­ی ذخیره­سازی
  • ساده­سازی کنترل تصاویر و مرور بر آن
  • سرعت بالا در پخش روی اینترنت

اموزشگاه فن آموزان بصورت تخصصی و پیشرفته دوره های آموزشی پردرامد ویژه بازار کار از جمله آموزش plc ، آموزش تعمیرات موبایل  ، آموزش تعمیرات برد الکترونیکی ، آموزش نصب اعلام حریق آدرس پذیر ، آموزش تعمیرات لوازم خانگی ، آموزش تابلو برق صنعتی و … با ارائه مدرک فنی حرفه ای در تهران برگزار می کند. برای مشاهده بیش از هشتاد دوره آموزشی به صفحه اصلی سایت مراجعه کنید.

امتیاز بدهید
نویسنده مطلب
سیامک رشوند
سیامک رشوند

سیامک رشوند هستم فعال در حوزه نصب و تعمیر سیستم های حفاظتی و امنیتی مجتمع های مسکونی ، تجاری ،اداری و .... در این سایت در مورد نصب دوربین ها ، دزدگیرهای اماکن و منازل ، نصب اعلام حریق های متعارف و آدرس پذیر، نصب سانترال و کرکره برقی و حوزه های مرتبط دیگر مطلب می نویسم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *